Dniewnik, czyli kronika niezapowiadanych śmierci - Waldemar Okoń

To, co w nas zapisane, to transcendentna potrzeba streszczenia czasu i próba powiązania tego z podświadomością. Dniewnik Waldemara Okonia to dowód zatrzymania w słowie tego, co nasyca nas w ciągu dnia światłem doświadczenie mijającego życia, traktowanego jako fenomen twórczej pamięci.

Gabriel Leonard Kamiński

Lektura Dniewnika Waldemara Okonia jest wtajemniczeniem. Jest odczytaniem otaczającego nas świata w taki sposób, jakby autor tej księgi znalazł się po drugiej, magicznej stronie lustra. Takie lustra znajdziemy w borgesowskim Uqbarze, trafimy na nie w skromnym lizbońskim mieszkaniu Fernada Pessoi, ale najpewniej przejrzymy się w nich, czytając wielkie literackie diariusze zapisujące rzeczywistość poetyckim szyfrem. Siła tego dziennika nie polega jednak na tym, że z jego pomocą możemy wrócić do tego, co minęło. Dniewnik potrafi bowiem zatrzymać czas; jak każde genialne dzieło.

Krzysztof Rudowski

Lubię to słowo. Jest jednocześnie miękkie i gniewne. Gniew jest w nim ukryty poprzez skojarzenie jego środkowej części ze słowem polskim odległym i w tym kontekście niespodziewanym. Polska, Rosja, odległość, brzmienia, opowieść o codzienności, która nie chce być codzienna. Wszystko to łączy się i zapętla, a ja jestem wobec tego w dużej mierze bezradny. Moje zdania są bezradne i ubogie. Ubóstwo zdań prowadzi do milczenia. W Dniewniku jednak nie można milczeć, trzeba mówić codziennie i głośno. Dzisiaj opowiem o śmierci albo o tym, co kojarzy mi się ostatnio ze śmiercią. Widziałem przez chwilę gdzieś w głębi czaszki wielki las albo puszczę wypełnioną ogromnymi drzewami. Przechodziły przez nią dzikie zwierzęta, które znikały w cieniu drzew. Nie wiem, dlaczego zrozumiałem, że gdzieś pośród nich czai się nieistnienie.

Waldemar Okoń

Waldemar Okoń - poeta, historyk sztuki, krytyk artystyczny, kurat wystaw sztuki współczesnej, absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizuje się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował szereg książek oraz kilkadziesiąt artykułów poświęconych tej epoce. Wydal również dziewięć tomów poezji - ostatni, Jeszcze jeden tom wierszy (wersja polsko-francuska) w roku 2021, scenariusz widowiska teatralnego Antoni S. czyli Wieża Babel (1995) i cztery wybory prozy poetyckiej. Poza tym książki prozatorskie: Max z drugiej strony ulicy (2015), Jestem jak echo. Rok 1983 (2017), baśń dla dzieci i dorosłych Michaś i Księżyc (2019), monografie Jan Matejko i Stanisław Wyspiański (1988) oraz Kresy w malarstwie polskim (2006). Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej. Od 1996 roku członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Profesor, pracuje w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego.

Publikacja powstała dzięki wsparciu finansowemu Instytutu Literatury w ramach Tarczy dla Literatów.

Wydawca: Oddział Warszawski Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
Redakcja: Zbigniew Zbikowski
Korekta: Małgorzata Strękowska-Zaremba
Projekt graficzny i skład: Tunia
ISBN 978-83-961519-4-0