Rozbieranie Madonny. Ponowoczesna proza polska wobec pobożności maryjnej

Autor Rozbierania Madonny deklaruje,że recepcji motywu maryjnego w najnowszym piśmiennictwie, w sztukach plastycznych i fotografii artystycznej chce przyglądać się z podejrzliwością człowieka czasów postmodernizmu. Jednocześnie przedstawia siebie jako człowieka wiary, co początkowo rodziło obawy, że książka nie dotrze do żadnej z potencjalnych grup odbiorców - katolicy przyjmą ją jako nie dość religijną, antykatolicy jako zbyt religijną. Są to obawy płonne. "Postmodernistyczna podejrzliwość" przynosi przekorne skutki. W utworach, które z pozoru są tylko próbami dekonstrukcji kultu maryjnego, autor jest w stanie dostrzec pewną bezsilność wobec siły owego kultu i mimowolny podziw dla jego kulturowej i duchowej mocy. Bardzo cenne spostrzeżenie dotyczy zafascynowania nurtu feministycznego współczesnej prozy postacią Maryi, związanego z jednej strony z pogardą dla kobiety wpisanej w patriarchalny świat, z drugiej zaś ze zdziwieniem z powodu pozycji, jaką w tym świecie zajęła Madonna. Autor zauważa, że współczesne literackie przywołania Maryi często wiążą się z chęcią polemiki z kultem narodowym, z polską tradycją maryjną. Dostrzega też, że poza gównym nurtem najnowszej literatury istnieją utwory świadczące o żywotności kultu maryjnego.

(Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Wacława Lewandowskiego)

9 Prze(d)mowa o poetyce doświadczenia
19 Figury ukrycia w dyskursie maryjnym
45 Antropologia obrazu Czarnej Madonny
69 Antropologia rany
83 Na marginesie antropologii przestrzeni i geopoetyki miasta klasztoru
107 Między signum a produktem
133 O pobośności maryjnej i polskiej dewocji słów kilka
165 Dlaczego (nie) wierzyć prywatnym objawieniom?
191 O jedynej polskiej herezji
211 (Po)mowa
217 Bibliografia
229 Streszczenie
231 Summary
233 Nota o autorze
235 Note about the Author
237 Indeks osobowy

Adam Regiewicz - prof. zw. dr hab. nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, filolog i filmoznawca. Dyrektor Instytutu Literaturoznawstwa Uniwersytetu Jana Długosz w Częstochowie. Zajmuje się badaniem zjawisk na pograniczu literaturoznawstwa i komparatystyki kulturowej: transkulturowym badaniem średniowieczności, literaturą popularną, audiowizualnością oraz muzycznością literatury. Kluczową przestrzenią jego badań jest kultura i literatura współczesna w perspektywie chrześcijaństwa jako paradygmatu kulturowego Europy oraz w obliczu kryzysu owego paradygmatu w dobie sekularyzmu.

Więcej informacji o autorze - LINK

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Kanon Polski.