Z ciemności ciała – Jan Strządała

Ekopoetyckosć (empatia dla przyrody) i holistyczna wizja świata (wszystko jest we wszystkim) łączą się wsposób naturalny z wszechobecną w tych lirykach opowieścią o próbach żarliwego stopienia się ze Wszystkim w akcie erotycznym czy mistycznym. Miłość w najróżniejszych sensualistycznych i uduchowionych odmianach to w ogóle dominanta większości utworów Strządały; czasem ma się wrażenie, że poeta ociera się o egzaltację, tak bardzo odróżnia się od innych wierszopisów naszej doby, u których wstydliwość uczuć bywa posunięta do granic cynizmu. Nie będę posługiwał się tu przykładami, bo miłość koronuje prawie każdy wiersz Jana. A czy chodzi tu o jedną, czy o wiele muz poety — mniejsza z tym. Nie należy Poecie liczyć (i zazdrościć) Muz (ja zazdroszczę), ważne, żeby go napędzały do pisania. Trudno sobie zresztą wyobrazić poetę Jana bez nich, skoro miłość koronuje cały jego świat poetycki, jest jego spoiwem lirycznym, usensownia każdy zamiar i czyn ludzki i nieludzki.

(ze wstępu Józefa Barana)

Jan Strządała ur. w 1945 w Wiśle; poeta, prozaik, eseista Studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi (1961-67). Po przerwanych studiach podjął twórczość literacką utrzymując się z pracy zarobkowej w różnych zawodach. Debiutował jako poeta w 1969 r. w Warszawie tomikiem „Przegrany semestr”

Wydawca: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Kraków
Miejsce i rok wydania: Kraków 2021
Redakcja: Joanna Kosturek
Wybór: Michał Piętniewicz
Projekt graficzny i skład: Magda Dębicka
ISBN: 978-83-961567-3-0